Do sauny jeden krok...

To może być taka nasza domowa namiastka spa. Tym bardziej, że o miejsce dla niej w domu wcale nie tak trudno.

 

Wymiary… 

Kabina sauny to wolno stojąca konstrukcja z drewna odpowiedniej jakości, odpornego na dużą wilgotność i wysokie temperatury. Na rynku dostępne są kabiny prefabrykowane, gotowe do złożenia i zamontowania. Można też, w miarę potrzeb, zamówić takie wyposażenie „na wymiar”. Standardowe kabiny mają zwykle powierzchnię od 1 m x 1 m (na dwie ławki do siedzenia) do 3 m x 2,5 m. O ile to możliwe, zaleca się jednak, by jeden z boków miał co najmniej 2 m długości. To umożliwi swobodne wyciągnięcie się na ławeczce. Na potrzeby czteroosobowej rodziny w pełni wystarczy kabina 2 m x 2 m. Odpowiednia wysokość: od 2 do 2,5 m.

 

Miejsce na saunę dobrze będzie wygospodarować w łazience, obok kabiny prysznicowej. To pozwoli na szybkie schłodzenie rozgrzanego ciała. Jeśli to niemożliwe, warto przystosować pomieszczenie obok łazienki. Kratka ściekowa w podłodze niezbędna będzie tylko w przypadku instalowania sauny parowej. Poza tym, konieczna nie jest, choć niewątpliwie ułatwiłaby zmywanie posadzki. Istotne jest, by podłoga w pomieszczeniu z sauną była odporna na działanie wody i antypoślizgowa. Dobra więc będzie odpowiednia okładzina ceramiczna.…i wymogi

 

Ściany…

Ze względów higienicznych i estetycznych, w pomieszczeniu, w którym stanie sauna, korzystne będzie wyłożenie ścian płytkami ceramicznymi. Należy tu zastosować zaprawę klejącą o zwiększonej elastyczności i przyczepności, jak Atlas Plus. Jego dodatkową zaletą, w tym przypadku istotną, jest duża odporność na wodę. Jeśli płytki są jasne, dla uniknięcia przebarwień, lepiej użyć jego odmiany opartej na białym cemencie: kleju Atlas Plus Biały. 

Podłoże nadmiernie chłonne warto uprzednio zagruntować preparatem Atlas Uni-Grunt. Jeżeli wcześniej nie zostało zabezpieczone przed wodą i wilgocią, należy je pokryć warstwą hydroizolacji. Finansowo korzystne, a przy tym skuteczne, będzie tu zastosowanie tzw. szlamu, czyli dwuskładnikowej folii elastycznej, takiej jak Atlas Woder Duo. Łatwo się go miesza, wygodnie nanosi, pacą zębatą lub ławkowcem – zarówno na powierzchnie pionowe, jak i poziome. Może więc posłużyć też do zaizolowania podłogi. Do przyklejania płytek można przystąpić już po 24 godzinach od nałożenia folii.

 

Po takim samym czasie od stwardnienia zaprawy klejącej można przystąpić do fugowania okładziny. Fugą Atlas Artis można wypełniać szczeliny o szerokości od 1 do 25 mm. Zastosowana przy jej produkcji technologia Color Protect na długo zachowa właściwą barwę fugi, zapewniając jej odporność na zabrudzenia i szereg szkodliwych czynników, a dzięki domieszce antybakteryjnego srebra na spoinach nie będą się rozwijać szkodliwe mikroorganizmy. Fuga ta jest przy tym niemal nienasiąkliwa. Dostępna jest w 30 kolorach, łatwo więc można uzyskać oczekiwany efekt estetyczny. 

Innym wyborem może być dwuskładnikowa Fuga Epoksydowa Atlas Artis. Całkowicie wodoszczelna i odporna na działanie wilgoci, umożliwia uzyskanie bardzo trwałych spoin. Tu do wyboru jest 5 kolorów, a maksymalna szerokość spoiny na ścianie, wynosić może 6 mm (na podłodze – 10 mm).

 

…i podłogi

Jako okładzina antypoślizgowa na podłogę, dobry będzie gres lub terakota. W przypadku przyklejania terakoty sprawdzą się opisywane już Atlasy Plus, a także inne kleje z tej serii: szybkowiążący Plus Ekspress, umożliwiający swobodne chodzenie po okładzinie już po 9 godzinach, czy samorozpływny Plus Mega – do płytek wielkoformatowych. Klej ten, po rozrobieniu z wodą, przybiera postać upłynnioną (w stopniu umożliwiającym regulację jego konsystencji) i po dociśnięciu płytki rozpływa się pod nią, wypełniając całą przestrzeń pomiędzy płytką a podłożem.

W przypadku gresu użyteczne będą zaprawy opracowane głównie dla tego kamienia czyli linia Atlas PROgres. Przy fugowaniu sprawdzą się zaprawy opisane wyżej, przy okazji płytek ściennych.

Dopełnieniem będzie pokrycie podłogi luźno położoną drewnianą kratką, zapobiegającą kontaktowi rozgrzanej stopy z okładziną. 

 

EKSPERT RADZI

Anna Dydycz, Grupa Atlas

 

Bez fachowca ani rusz

Przygotowanie instalacji elektrycznej trzeba powierzyć fachowcowi. Niewątpliwie zadba on o to, by piec był jak najbliżej drzwi kabiny. Umożliwi to szybkie ogrzanie powietrza wpływającego z zewnątrz, a zarazem zapewni swobodny jego obieg. Wlot powietrza do kabiny sauny powinien znajdować się za piecem. Wylot, odprowadzający ogrzane powietrze, należy umieścić w suficie kabiny, jak najdalej od wlotu, np. po przekątnej pomieszczenia. Resztę – wyprowadzenie gorącego powietrza poza pomieszczenie z sauną – załatwi już domowa wentylacja.

Domowy inkubator

Sauna zapewnia dobry, zdrowy wypoczynek, ale korzystanie z niej wymaga kondycji. Nie każdy znosi temperatury sięgające 100 °C i podwyższoną (lub obniżoną, zależnie od typu sauny) wilgotność powietrza. Tradycyjną saunę można więc zastąpić kabiną termiczną na podczerwień, czyli sauną infrared (IR). Zamiast pieca, grzeją w niej promienniki podczerwieni. Temperatura jest tam znacznie niższa: od 37 °C do 60 °C, bo ciepło nie podgrzewa powietrza, oddziałując tylko na użytkownika kabiny i jego siedzisko. Łagodnie rozgrzewa, wnikając w głąb tkanek. Pobyt w takiej saunie z reguły trwa dłużej, co najmniej 30 minut, ale nie męczy użytkownika, bez względu na wiek i kondycję. Podobne rozwiązanie stosuje się w inkubatorach dla noworodków. Kabiny IR wyglądem niewiele różnią się od domowych saun. Na rynku dostępne są też kabiny dwufunkcyjne: z promiennikami i piecem, a także odrębnymi systemami sterowania.